Στυλιανός Παττακός πρωτεργάτης του στρατιωτικού
πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967,
πέθανε το Σάββατο 8 Οκτώβρη καθώς υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ένα μήνα πριν κλείσει τα 104 του χρόνια.
Η κηδεία του σύμφωνα με το neakriti.gr που επικαλείται τους οικείους του, θα γίνει την Δευτέρα ή την Τρίτη ενώ πιθανότατα η κηδεία του θα γίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Αγία Παρασκευή Ρεθύμνου.
Ο Στέλιος Παττακός, είχε δώσει εντολή στις κόρες του σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Freddo" πριν ένα χρόνο, η κηδεία του να γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο και να ανακοινωθεί στον Τύπο μετά την ταφή.
Ποιος ήταν ο Παττακός
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου στο Ρέθυμνο.
Στο πραξικόπημα του 1967 συμμετείχε ως διοικητής του ΚΕΤΘ στο Γουδί. Στη κυβέρνηση ανέλαβε πρώτα υπουργός Εσωτερικών και έπειτα αντιπρόεδρος της. Έμεινε στην ιστορία ως “ο άνθρωπος με το μυστρί” καθώς ήταν εκείνος που εγκαινίαζε τα έργα.
Συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974, και φυλακίστηκε στην ΚΕΑ. Καταδικάστηκε για στάση και εσχάτη προδοσία σε θάνατο, όμως η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Έμεινε στη φυλακή μόλις 16 χρόνια καθώς στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 αφέθηκε ελεύθερος λόγω της υγείας του.
Ο Στυλιανός Παττακός ήταν ο πιο σημαντικός κρίκος στο Απριλιανό πραξικόπημα του 1967. Ήταν εκείνος που κατέβασε τα τανκς στην Αθήνα που ανέτρεψαν τη Δημοκρατία. Κατά την επταετή στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1967-71) και Α΄ αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (1971-73). Μετά την πτώση της δικτατορίας κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 1990, για λόγους υγείας.
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης 'Όμηρος'. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή. Αποτάχθηκε από τον στρατό όντας Υποστράτηγος.
Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες συζύγους Παύλου και Μεϊντάση.
πέθανε το Σάββατο 8 Οκτώβρη καθώς υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ένα μήνα πριν κλείσει τα 104 του χρόνια.
Η κηδεία του σύμφωνα με το neakriti.gr που επικαλείται τους οικείους του, θα γίνει την Δευτέρα ή την Τρίτη ενώ πιθανότατα η κηδεία του θα γίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Αγία Παρασκευή Ρεθύμνου.
Ο Στέλιος Παττακός, είχε δώσει εντολή στις κόρες του σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Freddo" πριν ένα χρόνο, η κηδεία του να γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο και να ανακοινωθεί στον Τύπο μετά την ταφή.
Ποιος ήταν ο Παττακός
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου στο Ρέθυμνο.
Στο πραξικόπημα του 1967 συμμετείχε ως διοικητής του ΚΕΤΘ στο Γουδί. Στη κυβέρνηση ανέλαβε πρώτα υπουργός Εσωτερικών και έπειτα αντιπρόεδρος της. Έμεινε στην ιστορία ως “ο άνθρωπος με το μυστρί” καθώς ήταν εκείνος που εγκαινίαζε τα έργα.
Συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974, και φυλακίστηκε στην ΚΕΑ. Καταδικάστηκε για στάση και εσχάτη προδοσία σε θάνατο, όμως η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Έμεινε στη φυλακή μόλις 16 χρόνια καθώς στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 αφέθηκε ελεύθερος λόγω της υγείας του.
Ο Στυλιανός Παττακός ήταν ο πιο σημαντικός κρίκος στο Απριλιανό πραξικόπημα του 1967. Ήταν εκείνος που κατέβασε τα τανκς στην Αθήνα που ανέτρεψαν τη Δημοκρατία. Κατά την επταετή στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1967-71) και Α΄ αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (1971-73). Μετά την πτώση της δικτατορίας κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 1990, για λόγους υγείας.
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης 'Όμηρος'. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή. Αποτάχθηκε από τον στρατό όντας Υποστράτηγος.
Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες συζύγους Παύλου και Μεϊντάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου