εν όψει των αποφάσεων για το καθεστώς της επόμενης ημέρας, καθώς εκδηλώθηκαν σχεδόν ανοιχτά διαφωνίες μεταξύ της Κομισιόν και του ΔΝΤ για το τοπίο μετά το μνημόνιο.
Το γεγονός φέρνει στο προσκήνιο το ενδεχόμενο απόσυρσης του ΔΝΤ από το ελληνικό ζήτημα, κάτι που θα αφαιρούσε μεν έναν παράγοντα πίεσης για τα σκληρά μέτρα που έχουν ήδη νομοθετηθεί (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου), αλλά ταυτόχρονα θα έβγαζε από την εξίσωση και τη μόνη φωνή που ζητά δραστική αναδιάρθρωση χρέους, αφήνοντας έτσι ανοιχτή την προοπτική να γίνουν μόνο οριακές διευθετήσεις οι οποίες απλώς θα μεταθέσουν το πρόβλημα στο μέλλον.
Ηδη τα σχέδια που επεξεργάζεται η Ευρωζώνη για το χρέος προβλέπουν διευθετήσεις οι οποίες θα γίνονται σταδιακά και υπό προϋποθέσεις. Το ΔΝΤ, όμως, θέλει τα μέτρα να ληφθούν χωρίς αιρέσεις, έτσι ώστε το ελληνικό ζήτημα να κλείσει με καλό τρόπο, ακόμα κι αν τελικά το ίδιο αποχωρήσει, όπως εξηγούσε κυβερνητική πηγή. Εάν, αντιθέτως, το Ταμείο αποχωρήσει χωρίς να έχει υιοθετηθεί μια αποτελεσματική λύση για το ζήτημα του χρέους, την οποία θα έχει αποδεχθεί και το ίδιο, τότε θα υπάρχει πρόβλημα.
Τα πυρά είναι ακόμα προκαταρκτικά, αφού η ουσιαστική διαπραγμάτευση τώρα αρχίζει, δεδομένου ότι μόλις σχηματίστηκε η νέα γερμανική κυβέρνηση, που έχει και τον βαρύνοντα λόγο για τα καυτά ζητήματα, όπως το αν θα μείνει ή θα φύγει το ΔΝΤ και τι ακριβώς θα συμβεί με το ελληνικό χρέος.
Η απόσυρση του ΔΝΤ, πάντως, σε κάθε περίπτωση δεν είναι απλή υπόθεση, τόσο διότι πολλοί εντός του Ταμείου επιθυμούν πλέον τη διατήρηση της εμπλοκής του στην Ευρωζώνη για να έχει ρόλο και παρέμβαση σε μια περίοδο όπου γίνονται κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές, όσο και επειδή στην Ευρωζώνη ορισμένες χώρες υποστηρίζουν ότι χωρίς τη σφραγίδα του ΔΝΤ η Ελλάδα δύσκολα θα μπορέσει να επανέλθει στις αγορές και να δανείζεται εκδίδοντας ομόλογα με λογικά επιτόκια. Η Κομισιόν, πάντως, εμφανίστηκε αποφασισμένη να αμφισβητήσει τις απαισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ για τα οικονομικά μεγέθη στη χώρα μας. Υψηλόβαθμα στελέχη της, μάλιστα, ενημέρωσαν σχετικά ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων που βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες. Στην ίδια κατεύθυνση ήταν και οι δηλώσεις του Κλάους Ρέγκλινγκ, ο οποίος είπε ότι ο ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) σε συνεργασία με την Κομισιόν ετοιμάζει ένα πλαίσιο εποπτείας και στήριξης για τις χώρες-μέλη χωρίς το ΔΝΤ, δείχνοντας σαφώς ότι και οι δύο πλευρές δεν το θέλουν μες στα πόδια τους με δικαίωμα βέτο.
Σημειωτέον ότι η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ (ή περί τα 7 δισ. ευρώ ετησίως) για την πενταετία 2018-2022 και 2% για τα επόμενα... 40 χρόνια, με το οποίο υποτίθεται ότι θα αποπληρώνει το χρέος της. Ουδείς σοβαρός οικονομολόγος ανά τον κόσμο θεωρεί κάτι τέτοιο εφικτό, ούτε και το ΔΝΤ, αλλά η Ευρωζώνη υποστηρίζει ότι ο στόχος είναι απολύτως υλοποιήσιμος και επομένως δεν χρειάζεται δραστική μείωση του χρέους πέρα από κάποια μέτρα επιμήκυνσης, μετάθεσης τόκων και σύνδεσης των πληρωμών με την ανάπτυξη.
Το κακό της υπόθεσης, λοιπόν, είναι ότι χωρίς το ΔΝΤ δεν θα υπάρχει και πίεση για εφαρμογή των δραστικών και ουσιαστικών μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, οπότε είναι πολύ πιθανόν ότι η Ευρωζώνη θα υποκύψει (για τρίτη φορά στη διάρκεια της κρίσης) στην εύκολη λύση να μεταθέσει το πρόβλημα στο μέλλον με ήπιες λύσεις. Αλλωστε έχει γίνει σαφές από όλες τις πλευρές ότι το καθεστώς της επόμενης μέρας θα έχει τη λεγόμενη «ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας», δηλαδή δεν θα επιτρέπει στην όποια κυβέρνηση να ακυρώσει αποφάσεις και μέτρα που έχουν ληφθεί ή προγραμματιστεί, ενώ για να εφαρμόζονται τα όποια μέτρα για το χρέος θα πρέπει να τηρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, όπως το να υλοποιούνται οι ιδιωτικοποιήσεις και άλλες «μεταρρυθμίσεις».
To ερώτημα αν και πότε θα φύγει ο Π. Καμμένος από την κυβέρνηση δέχεται μία και μόνη απάντηση: όταν (και αν) βρει την επόμενη δουλειά. Μέχρι τότε όσες κρίσεις, πραγματικές ή τεχνητές, δημιουργηθούν με τον συνέταιρό του θα καταλήγουν σε διευθέτηση.
Πραγματικά, όσοι κάθε τόσο προεξοφλούν μείζονες κυβερνητικές ανατροπές και αποχώρηση του Π. Καμμένου από την κυβέρνηση αρνούνται πεισματικά να κατανοήσουν τη φύση των πραγμάτων.
Οι ΑΝ.ΕΛ. δεν ήταν ποτέ και δεν έγιναν ένας φυσιολογικός πολιτικός οργανισμός. Ενα κλασικό κόμμα με δομές, αρχές, ιδεολογία και πολιτική πρόταση. Από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής τους ήταν ένα κόμμα-εταιρεία. Διαμαρτυρόμενοι και περιθωριακοί της Ν.Δ. του Αντ. Σαμαρά το δημιούργησαν. Με πιστοποιητικό γέννησης ότι η Ν.Δ. τούς είχε εξορίσει στο πολιτικό περιθώριο. Αν ο τότε πρωθυπουργός τούς είχε μεταχειριστεί διαφορετικά, τους είχε χρησιμοποιήσει στο κέντρο της διακυβέρνησης, ακόμη στη Ν.Δ. θα είχαν μείνει.
Οι διάφορες σημαίες που σήκωσαν στη συνέχεια, η αντιμνημονιακή και η «πατριωτική», νοικιάστηκαν στην πορεία για να ντύσουν το κόμμα-εταιρεία με κάποια ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Τα εταιρικά συμφέροντα τους οδήγησαν στον συνεταιρισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με μια απρόβλεπτη πανουργία της Ιστορίας βρέθηκαν από το περιθώριο της δημόσιας ζωής στα κέντρα της εξουσίας. Ο ίδιος κυνισμός της εξουσίας έφερε τον Π. Καμμένο στην αγκαλιά του Αλ. Τσίπρα και vice versa. Με τον ίδιο κυνισμό ψήφισαν τα πάντα και έκρυψαν τις γελοίες αντιμνημονιακές σημαίες στο χρονοντούλαπο.
Αυτός, λοιπόν, ο συνασπισμός εξουσίας που μας κυβερνά από τη γενέθλια πράξη του ήταν ένας συνεταιρισμός κομμάτων-εταιρειών και συμφερόντων. Αρα η διάλυσή του θα γίνει όταν τα εταιρικά συμφέροντα πλέον δεν θα είναι κοινά. Οταν οι δύο συνέταιροι εξακριβώσουν ότι οι «ισολογισμοί» δεν βγαίνουν.
Ηδη ο Π. Καμμένος με την «καρτουνίστικη» συμπεριφορά του προκαλεί ζημιές στον συνέταιρό του. Το ίδιο και ο Αλ. Τσίπρας με τις περιηγήσεις του στα εθνικά θέματα. Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να αλληθωρίζει για νέους εταίρους στην Κεντροαριστερά. Και οι ΑΝ.ΕΛ. αναζητούν χορηγούς για να επενδύσουν πάλι στον στίβο του «υπερπατριωτισμού».
Η προκήρυξη των εκλογών μάλλον θα είναι η κατάλληλη στιγμή για τη διάλυση της κοινοπραξίας. Ούτε νωρίτερα, γιατί δεν το επιτρέπει ο κυνισμός της εξουσίας. Ούτε αργότερα, γιατί τότε δεν θα προλαβαίνουν να οργανώσουν την επόμενη δουλειά.
newmoney
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου