Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Κοινωνικό μέρισμα: Η αμφισβήτηση του αυτονόητου

Είναι καλό όταν δύο πλευρές διαφωνούν σε κάτι, να μπορεί τουλάχιστον
να καταλάβει κανείς που βρίσκεται η διαφωνία. Αυτές τις μέρες όμως αμφιβάλλω αν ένας καλοπροαίρετος και ακομμάτιστος τηλεθεατής, παρακολουθώντας τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το κοινωνικό μέρισμα στη βουλή, κατάφερε να καταλάβει που βρίσκεται η ουσία της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Στο πλαίσιο των μνημονιακών απαιτήσεων η κυβέρνηση έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στο να ανεβάσει τους φόρους ή να μειώσει ακόμα περισότερο τις στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές που είχαν μείνει, οπότε διάλεξε να διαφυλάξει τους ασθενέστερους ανεβάζοντας τους φόρους. Το ΔΝΤ όμως αμφισβητούσε την απόδοση που θα είχε αυτή η φορολόγηση, οπότε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να την μεγαλώσει ακόμα περισότερο. Επειδή πετύχαμε τους στόχους μας όπως είχαμε προϋπολογίσει, το αποτέλεσμα ήταν να μας βγεί στο τέλος και πλεόνασμα. Αυτό το πλεόνασμα μπορεί να επιστραφεί στους φορολογούμενους μέ κάποιο τρόπο, αλλά η επιστροφή πρέπει να γίνει πριν αλλάξει ο χρόνος.

Διαπιστώνοντας ότι τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα συνεχίζουν να πιέζονται οικονομικά, η κυβέρνηση αποφάσισε να διαθέσει τα λεφτά αυτά στους πιό φτωχούς, με εισοδηματικά κριτήρια. Έτσι, το όλο εγχείρημα ονομάστηκε «Κοινωνικό Μέρισμα». Αν είχαμε αποφασίσει να το μοιράσουμε στους πλουσιότερους θα το είχαμε ονομάσει «Εφοπλιστικό Επίδομα» ή «Το Χαμόγελο του Εκατομμυριούχου», αλλά εμείς το θέλαμε Κοινωνικό Μέρισμα.

Είναι καλό όταν δύο πλευρές διαφωνούν σε κάτι, να μπορεί τουλάχιστον να καταλάβει κανείς που βρίσκεται η διαφωνία. Αυτές τις μέρες όμως αμφιβάλλω αν ένας καλοπροαίρετος και ακομμάτιστος τηλεθεατής, παρακολουθώντας τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το κοινωνικό μέρισμα στη βουλή, κατάφερε να καταλάβει που βρίσκεται η ουσία της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Στο πλαίσιο των μνημονιακών απαιτήσεων η κυβέρνηση έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στο να ανεβάσει τους φόρους ή να μειώσει ακόμα περισότερο τις στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές που είχαν μείνει, οπότε διάλεξε να διαφυλάξει τους ασθενέστερους ανεβάζοντας τους φόρους. Το ΔΝΤ όμως αμφισβητούσε την απόδοση που θα είχε αυτή η φορολόγηση, οπότε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να την μεγαλώσει ακόμα περισότερο. Επειδή πετύχαμε τους στόχους μας όπως είχαμε προϋπολογίσει, το αποτέλεσμα ήταν να μας βγεί στο τέλος και πλεόνασμα. Αυτό το πλεόνασμα μπορεί να επιστραφεί στους φορολογούμενους μέ κάποιο τρόπο, αλλά η επιστροφή πρέπει να γίνει πριν αλλάξει ο χρόνος.

Διαπιστώνοντας ότι τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα συνεχίζουν να πιέζονται οικονομικά, η κυβέρνηση αποφάσισε να διαθέσει τα λεφτά αυτά στους πιό φτωχούς, με εισοδηματικά κριτήρια. Έτσι, το όλο εγχείρημα ονομάστηκε «Κοινωνικό Μέρισμα». Αν είχαμε αποφασίσει να το μοιράσουμε στους πλουσιότερους θα το είχαμε ονομάσει «Εφοπλιστικό Επίδομα» ή «Το Χαμόγελο του Εκατομμυριούχου», αλλά εμείς το θέλαμε Κοινωνικό Μέρισμα.



cnn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου