Γιατί η Αθήνα ποντάρει στον Μεγάλο Συνασπισμό στη Γερμανία

Σε συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών σε κυβέρνηση "Μεγάλου Συνασπισμού"
με το κόμμα της Μέρκελ ποντάρει η ελληνική κυβέρνηση, κοιτώντας τις εξελίξεις στη γερμανική πρωτεύουσα αυτές τις μέρες.
Παράλληλα, η Αθήνα προσδοκά τοποθέτηση Σοσιαλδημοκράτη στη θέση του υπουργού Οικονομικών, αλλά και συμφωνία της επερχόμενης γερμανικής κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ και Σοσιαλδημοκρατών του Σουλτς σε "καθαρή έξοδο" της Ελλάδας από το Μνημόνιο το ερχόμενο καλοκαίρι.
Χέρι βοηθείας Μέρκελ στον Σουλτς
Αυτό αναφέρουν στο "Κ" σύμβουλοι του οικονομικού επιτελείου της Αθήνας, οι οποίοι βρίσκονται σε συνεχή επαφή με ανθρώπους-"κλειδιά" της πολιτικής σκηνής του Βερολίνου. Οι ίδιοι εμφανίζονται αισιόδοξοι για τον σχηματισμό κυβέρνησης "Μεγάλου Συνασπισμού" στη Γερμανία γύρω στον ερχόμενο Απρίλιο.
Μιλώντας στο "Κ", αναφέρουν πως, προς αυτήν την κατεύθυνση, αναμένεται να υπάρξει μια μικρή αλλά διακριτή υποχώρηση των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της κυρίας Άνγκελα Μέρκελ και των Χριστιανοκοινωνιστών του κ. Χορστ Ζέεχοφερ σε κάποιες θέσεις της καταρχήν προγραμματικής συμφωνίας με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) του κ. Μάρτιν Σουλτς υπέρ του τελευταίου.

Με μια φιλικότερη προς τις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις νέα προγραμματική συμφωνία μεταξύ CDU και SPD στον χαρτοφύλακά του, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο Σουλτς θα μπορούσε ευκολότερα να καταφέρει να διασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία στο επερχόμενο αποφασιστικό εσωκομματικό δημοψήφισμα των Σοσιαλδημοκρατών, το οποίο θα κρίνει τη συμμετοχή ή μη του SPD σε κυβέρνηση μαζί με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Έως τότε θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις σε επίπεδο ηγεσιών των τριών κομμάτων, δηλαδή μεταξύ της Μέρκελ, του Ζέεχοφερ και του Σουλτς. Αυτές θα καταλήξουν, εκτός ακραίου πολιτικού απροόπτου, σε μια τελική προγραμματική συμφωνία.
Εφόσον αυτή εγκριθεί από το εσωκομματικό δημοψήφισμα του SPD, αλλά και από το Κεντρικό Συμβούλιο και την Κοινοβουλευτική Ομάδα της CDU, τότε θα ξεκινήσει η διαμόρφωση του καθεαυτού κυβερνητικού προγράμματος από ομάδες εργασίας των δύο πλευρών.
Με βάση τις τυπικές αυτές διαδικασίες, θα μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση γύρω στο Καθολικό Πάσχα, που φέτος "πέφτει" την 1η Απριλίου.
Αν επαληθευθεί το σενάριο αυτό, τότε η έναρξη της 4ης και τελευταίας αξιολόγησης του Προγράμματος Προσαρμογής στην Ελλάδα θα βρει μια νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Βερολίνο, και μάλιστα την "ιδανικότερη" για την Αθήνα, δηλαδή εκείνη στην οποία θα συμμετέχει το SPD.
Ο διάδοχος του Σόιμπλε
Αν αυτό γίνει, τότε το επόμενο κρίσιμο ζήτημα για την ελληνική πλευρά θα είναι από ποιο κόμμα (τους Χριστιανοδημοκράτες ή τους Σοσιαλδημοκράτες) θα προέλθει ο διάδοχος του κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δηλαδή ο νέος Γερμανός ΥΠΟΙΚ.
Διπλωματικές πηγές του "Κ" στη γερμανική κυβέρνηση αναφέρουν πως είναι πολύ πιθανή η τοποθέτηση Σοσιαλδημοκράτη πολιτικού στη θέση του νέου υπουργού Οικονομικών. Δύο ονόματα ακούονται πιο πολύ, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές. Το ένα είναι εκείνου του νυν δημάρχου του Αμβούργου, Όλαφ Σολτζ, και το άλλο του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD, Τόμας Όπερμαν.
Κάτι τέτοιο, αναφέρουν σύμβουλοι του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, θα ήταν ιδιαιτέρως θετική εξέλιξη για την Αθήνα, χωρίς να σημαίνει πως οι πιθανοί διάδοχοι του κ. Σόιμπλε από πλευράς Χριστιανοδημοκρατών "φοβίζουν" για κάποιο λόγο την ελληνική πλευρά.
Από την πλευρά της CDU ακούγεται το όνομα του σημερινού υπηρεσιακού Γερμανού ΥΠΟΙΚ, κ. Πέτερ Αλτμάιερ, ή του κοινοτικού επιτρόπου κ. Γκέντνερ Ότινγκερ.
Καθαρή έξοδος
Όποιος και να τοποθετηθεί, όμως, στη θέση του ΥΠΟΙΚ στο Βερολίνο, η ελληνική πλευρά είναι σχεδόν πεπεισμένη πως η νέα γερμανική κυβέρνηση θέλει "καθαρή έξοδο" της Ελλάδας από το Μνημόνιο, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Η αίσθηση που υπάρχει σε διπλωματικούς κύκλους στη γερμανική πρωτεύουσα είναι πως σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε η επερχόμενη νέα κυβέρνηση στο Βερολίνο να ανακινηθεί η δημόσια και κοινοβουλευτική συζήτηση γύρω από το θέμα "Ελλάδα", και μάλιστα τους πρώτους κιόλας μήνες της λειτουργίας της (αν υποθέσει κανείς πως θα σχηματιστεί γύρω στον Απρίλιο), δηλαδή τον προσεχή Ιούνιο-Ιούλιο.
Η ανακίνηση αυτής της συζήτησης θα γινόταν αν χρειαζόταν για την Ελλάδα ένα νέο, οποιουδήποτε τύπου, πρόγραμμα μετά το τρέχον Μνημόνιο, το οποίο ndash;όμωςndash; θα έπρεπε να εγκριθεί από την Ολομέλεια της Ομοσπονδιακής Βουλής.
Η έγκριση αυτή θα έπρεπε, μάλιστα, να γίνει παρόντων δύο νέων Κοινοβουλευτικών Ομάδων που τάσσονται αναφανδόν κατά κάθε στήριξης της Ελλάδας, δηλαδή των Φιλελευθέρων του FDP και των ακροδεξιών της AfD, που και οι δύο μαζί συγκεντρώνουν την υποστήριξη του 23% του εκλογικού σώματος.

capital