Γιατί δέκα χρόνια τώρα σέρνεται και πουθενά δεν πάει εκείνη η υπόθεση της ανακατασκευής του γηπέδου της Περαχώρας;
Το 2008 αποφασίστηκε, από το τότε Δ/Σ του Ομίλου, η δωρεά του ακινήτου του γηπέδου της Περαχώρας, μετά των συμπαρομαρτούντων του, στο Δήμο, προκειμένου να ανακατασκευαστεί. Για να μπορεί η ομάδα να προπονείται και να παίζει στο γήπεδό της εφ’ όσο συμμετέχει στο πρωτάθλημα της ερασιτεχνικής κατηγορίας του νομού Κορινθίας.
Από τότε η ομάδα του χωριού μας προπονείται και έχει έδρα της το γήπεδο ''Γιάννης Στέφας'' στα Ίσθμια, και επί δέκα χρόνια πληρώνει για τις μετακινήσεις της εκεί, σεβαστό ποσό χρημάτων κάθε χρόνο.
Οι συγχωριανοί μας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τους αγώνες της ομάδας γιατί η μετακίνησή τους, στις σημερινές εποχές της οικονομικής κρίσης κοστίζει.
Τα παιδιά του χωριού δεν μπορούν να αθληθούν στο χωμάτινο γήπεδο του χωριού. Η δημιουργία ποδοσφαιρικής ακαδημίας στο χωριό είναι πράγμα αδύνατο χωρίς σωστό γήπεδο, με συνέπεια τα παιδιά να αποπροσανατολίζονται, με συνέπειες καθόλου ευχάριστες.
Η δωρεά του γηπέδου στον Δήμο αποφασίστηκε επειδή ο Δήμος δεν μπορούσε να διαθέσει χρήματα σε οικόπεδα που δεν του ανήκουν. Η δωρεά μεθοδεύτηκε να είναι αμετάκλητη και καμία ρήτρα, σε περίπτωση που ο Δήμος δεν θα τηρούσε τις υποσχέσεις του σε εύλογο χρόνο, δεν αναφέρθηκε στο συμβόλαιο της παραχώρησης, παρά τους ενδοιασμούς και τις συστάσεις κάποιων τότε, να αναφερθούν στο συμβόλαιο της παραχώρησης κάποιες ρήτρες. Το ιστορικό της παραχώρησης έχει ενδιαφέρον αλλά δεν είναι της παρούσης να αναφερθεί για την οικονομία του χώρου.
Ο τότε δήμαρχος, που συμβαίνει να είναι και ο σημερινός, είχε υποσχεθεί ένα γήπεδο σωστό και αντάξιο της ιστορίας του χωριού και της ποδοσφαιρικής του ομάδας, που θα ήταν έτοιμο την επόμενη, κι’ όλας αγωνιστική περίοδο. Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε και μια πέτρα πάνω στην άλλη δεν έχει τοποθετηθεί!
Παλινωδίες, αλλαγές σχεδίων, σχέδια επί σχεδίων και πάλι σχέδια.
Να βάλουμε χορτάρι; Όχι να βάλουμε χόρτο!!!
Να αλλάξουμε τον προσανατολισμό του γηπέδου;
Να κάνουμε υπόγεια αποδυτήρια και κερκίδες από πάνω;
Να κάνουμε καινούρια αποδυτήρια και κλειστό χώρο γυμναστικής; Να κάνουμε και γήπεδο μπάσκετ, βόλεϊ, και γήπεδο 5χ5;
Ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς προτάθηκε, για να προταθεί απλώς και στο τέλος να μη γίνει τίποτα. Και ο καιρός πέρναγε, και οι δήμαρχοι άλλαζαν. Οι μελέτες αναμορφώνονταν και οι προϋπολογισμοί του έργου άλλαζαν, πάντα προς τα κάτω. Το γήπεδο όμως εκεί, ίδιο και απαράλλακτο. Ακριβώς όπως πριν 10 χρόνια.
Και ο Περαχωρίτης αναρωτιέται. Τι διάολο; πώς ο Κορίνθιος δήμαρχος έχει κάνει τόσα γήπεδα, σ’ ένα σωρό χωριουδάκια και στο δικό μας το χωριό δεν είναι δυνατό να στρώσουμε ούτε έναν πλαστικό τάπητα στο γήπεδο της ομάδας μας;
Η γραφειοκρατία μας λένε οι δημοτικοί υπάλληλοι. Ενστάσεις επί ενστάσεων δεν αφήνουν ούτε έναν διαγωνισμό να αναδείξει ανάδοχο για το έργο.
Και οι δημοτικοί άρχοντες πού είναι;
Γιατί δεν κάνουν κάτι;
Οι Κορίνθιοι πώς έχουν καταφέρει να κάνουν τα γήπεδά τους; Αυτοί δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα γραφειοκρατίας;
Επιτέλους, γιατί δεν τους ρωτάμε;
Πώς εσείς κάνατε τα γήπεδά σας, ρε παιδιά;
Οι Περαχωρίτες έχουν κάνει δέκα χρόνια υπομονή. Ο γράφων τα τελευταία τρία χρόνια εμπιστεύτηκε το δήμαρχο, που είναι και άνθρωπος του αθλητισμού και πίστεψε πως πραγματικά ήθελε κάτι να κάνει. Τελικά όμως η γραφειοκρατία τον νίκησε και μάλιστα εύκολα αν όχι αμαχητί!!!
Γιατί τελικά, αυτό το έργο που η Περαχώρα δικαιούται δεν γίνεται;
Ποιος δεν θέλει;
Ποιος δεν μπορεί;
Ποιος εμποδίζει;
Τι πραγματικά συμβαίνει;
Ποιος θα μας πει επιτέλους;
Πόσο ακόμα θα περιμένουμε;
Νομίζουν κάποιοι ότι οι Περαχωρίτες δεν μπορούν να αντιδράσουν στον εμπαιγμό;
Αν έτσι νομίζουν ¨πλανώνται πλάνην οικτράν¨ όπως έλεγε και κάποιος εκεί κατά τη δεκαετία του -60.
Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο
του Α.Ο. Περαχώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου